Tasmanië 2-1/9-1

Hi mates!

Dit keer een verslag vanuit Tasmanië. Het is genieten hier. Overal waar we kijken is natuur. Van mooie beboste bergen, grote wijngaarden tot aan duizenden bloeiende opium poppies (zo noemen ze dat hier). Een heel divers eiland dus.

Dag 1: aankomst.
He-le-maal kapot. Twee uur geslapen, omdat we nog een avondje zijn wezen stappen in Sydney. 3 uur ons bed in 5 uur er weer uit. We waren half 7 op het vliegveld en kwart over 8 lagen we te slapen in het vliegtuig. Doel van de dag was wakker blijven en boodschappen doen. We kwamen rond een uur of 12 aan in ons hostel. Van de buitenkant zag het er heel schattig uit, niet echt als een hostel. We werden warm ontvangen binnen en konden onze tassen achter zetten zolang we nog niet onze kamer in konden. Er werd ons een korte wandeling geadviseerd. Vol goede moed begonnen we hieraan. Even een korte planning maken. Eerst de wandeling naar cataract Gorge en dan boodschappen doen. Het was verrassend warm buiten, wat we vooraf niet dachten. Meevallertje! Het was een mooie wandeling tussen de bergen met een rivier. Na een paar kiekjes genomen te hebben zijn we richting de Coles gegaan (beetje te vergelijken met de Digros/DirkvdBroek). Nu zijn wij heel goed bezig met low budget boodschappen doen. En daar was het dan: 8 flessen water, 6 betalen. Hoe kunnen we dat nu laten staan! Hup in de rugtassen en gaan met die banaan. We waren dus heel moe, hadden niet geluncht en we hadden allebei minstens 6 liter water op onze rug en nog boodschappentassen in onze handen. Tja, je moet er wat voor over hebben! Die avond lekker vroeg gaan slapen om fris en fruitig voor onze eerste dagtour op te staan.

Dag 2 Cradle mountain
Vandaag onze eerste tour. Half 8 stonden we redelijk fris en fruitig te wachten op ons busje om naar Cradle mountain gebracht te worden. We hadden geen betere gids kunnen treffen. Graeme wist zoveel van Tasmanië af! We stopten eerst in het plaatsje Sheffield om murals te bekijken. Dat zijn mooie muurschilderingen op gebouwen e.d. Leuk om te zien. Na een korte stop weer verder. Aan zijn rijkunsten konden we merken dat hij dit veel vaker gedaan heeft, het tempo zat er lekker in. Na een uurtje vanaf Sheffield kwamen we aan. Hij legde ons uit welke hikes we konden kiezen. Eentje naar een lookout point hoog op een berg of een rondje om Dove Lake. Wij kozen de laatste. Meer kans om wildlife tegen te komen en het was achteraf ook een hele mooie hike. We waren van tevoren gewaarschuwd voor een kraaiachtige vogel die eigenlijk een beetje verpest is door de mens. Ze zijn gevoerd en volgen je daarom nu om aan eten te komen. Ze kunnen zelfs ritsen openmaken van je tas. Wij waren precies op de helft toen we een lunchpauze hielden. Met appeltjes van onze gids eindigden wij deze lunch. Suus vroeg op een gegeven moment aan Maris: joh kan het kwaad als ik dit klokhuis weggooi? Waarop Maris zei: het verteert wel.. Suus: okee ik doe het gewoon. Eerst even kijken of we geen publiek hadden en toen gooide Suus haar klokhuis in de bosjes. Rits!! Er zat meteen zo'n kraaiachtige vogel bij. Wat?! Zo snel? Dat beest zat waarschijnlijk al de hele tijd zo'n twee/drie meter van ons af! En zo'n klokhuis kon hij wel waarderen. Suus haar camera meteen gepakt en Maris durfde haar appel niet meer op te eten als hij in de buurt was. Zij heeft haar appeltje netjes in een zakje meegenomen terug naar het busje. De vogel volgde ons nog wel een tijdje, maar we zijn niet aangevallen!

Na de wandeling hebben we onze eerste wombat in het wild gezien! Maris heeft hele mooie foto's gemaakt want wiens camera raakte toen precies leeg.. Je raadt het al, die van Suus. En al dit moois gezien op Suus haar verjaardag! Hele andere invulling van een verjaardag, maar erg leuk. In Melbourne gaan we lekker een hapje eten en uit om het echt te vieren!

Dag 3: Wineglass bay
Tour nummer 2! Zelfde start van de dag als de dag ervoor. Dit keer moesten we wat langer in de bus zitten om bij de eindpunten aan te komen. We stopte eerst bij een wildlife park. Wauw!! Loslopende kangoeroes, wombats die geaaid willen worden en Tassie devils! We kregen per duo een zakje voer voor de kangoeroes. Dat was dan ook het eerste waar we naartoe gingen. We konden ze aaien en eten geven. Het was geweldig! Super leuke dieren en we zagen er ook een met een kleintje in haar buidel. Ze eten gewoon uit je hand. Na een paar leuke foto's door naar de wombats. Ook zulke dieren waarvan je denkt ik wil er een als huisdier. Er was ook een wombat (Lily) die vond het heerlijk om geaaid te worden, omdat die door mensen is opgevoed. We hebben de voedertijd van de Tassie devils meegemaakt. Die beestjes zien er niet gevaarlijk uit. Toch komen we ze liever niet in het wild tegen.

Daarna door naar het Freycinet national park met als onderdeel de Wineglass bay. Wat is dat prachtige natuur. De red rocks gezien en we zijn helemaal naar de bay zelf gewandeld. In totaal stond daar anderhalf uur voor. Wij deden het in 55 minuten. BAM! Trots op onszelf en wederom een geslaagde dag. Op de terugweg via het spookstadje Ross gereden. Om 5 uur sluiten alle winkels, maar ze verkopen de beste vanilla slices van Tasmanië werd gezegd. Nog in het kader van de verjaardag van Suus hebben we allebei een stukje taart gekocht. Het was eigenlijk gewoon een tompouce, maar lekkerder!

Dag 4 richting Hobart
Vandaag staat in het teken van Launceston naar Hobart reizen. Daar komen we weer in een nieuw hostel en vanaf morgen nog drie dagen een tour doen.

Dag 5 Tahune airwalk & Hasting caves
Vanaf vandaag gaat onze wekker iedere ochtend om 06.15. Oef! Dat is weer even wennen. Maar goed het is het allemaal waard. Om 7.15 stonden we netjes te wachten op ons busje met een nieuwe gids. Wie zal het deze keer zijn? Het was Jeremy. Jeremy heeft geen goede start gemaakt aangezien hij een uur te laat was. Wij dachten samen met vier meiden uit Melbourne dat we vergeten waren. Nadat hij er eindelijk was, kregen we een uitleg. Batterij van de auto was leeg! Die valse start heeft hij gelukkig ingehaald door een leuke gids te zijn. We gingen eerst een wandeling maken door een stuk regenwoud. Het woud deed zijn naam eer aan: keiharde regen non-stop. Maar ach! Daar heb je ons niet mee. We waren voorbereid met onze regenjas en poncho en het was gelukkig niet koud. De wandeling was voornamelijk over bruggen gemaakt in de lucht. Vandaar de naam airwalk. Het was prachtig om het regenwoud te zien vanaf zo'n hoogte. Op een gegeven moment kwamen we aan bij een gedeelte van de brug die zichzelf staande hield door het eigen gewicht. Dat was dus flink wiebelen omdat er geen steunpilaar onder zat. Hup daar gingen we. Suus stond iets wiebeliger op haar benen dan Maris, achteraf gezien kwam dat misschien ook omdat ze ingesloten werd door een Jeremy en Maris die beide stonden te springen. We vroegen Jeremy of hij een foto van ons wilde maken. Wat doet hij.. Stopt de camera in zijn zak. Springt met zijn voeten, een aan iedere kant op de reling van de brug! Helemaal gestoord op die hoogte, maar het heeft wel mooie foto's opgeleverd.

In onze groep van deze dag zaten ook een moeder en dochter die uit Adelaide kwamen. We krijgen heel vaak de vraag hoe onze reis eruitziet en zo ook door die moeder. Rosetta heet ze. Toen we het over Adelaide hadden zei ze meteen: ik ga jullie mijn nummer geven! Vinden jullie het leuk als ik jullie de wijngaarden van Adelaide laat zien? Daar hoefden wij geen twee keer over na te denken! Zondag 19 januari zien we Rosetta weer en neemt ze ons mee naar de Clare Valley. Ja ja wij bouwen wel onze connecties op zo!

Na deze wandeling gingen we naar een plek waar gewandeld en/of gezwommen kon worden. Het werd aan ons verteld als een mooi natuurlijk bad, een thermal pool, om in te zwemmen en een lekkere 30 graden was. Wij hadden onze zwemspullen niet bij ons, maar dat bleek achteraf ook niet zo'n ramp. Het was gewoon een normaal zwembad! Het enige bijzondere was dat het warme water uit een natuurlijke bron kwam. Wij zijn dus voor de korte wandelingen gegaan in de hoop een platypus (vogelbekdier) te spotten. Helaas zijn ze zeldzaam en laten ze zich niet zo snel zien.

Als volgende en laatste op de planning stond de Hasting's cave. Heel mooie grot met een leuke uitleg van een andere gids. Zelf vonden we de wandelingen leuker. Beide al een paar keer grotten gezien. Ze lijken toch een beetje op elkaar. Mooie dag dus! 's Avonds lekker gekookt en op tijd gaan slapen voor de volgende dag.

Dag 6 Mt field, Bongarong WildlifeCentre & Mt wellington
Ja hoor, vandaag ging de wekker ook weer om 6.15u. We werden op tijd, zelfs iets te vroeg, opgehaald door onze nieuwe gids, Geoff. De groep was wat minder. Twee betweterige Amerikaanse meiden, verder nog een meisje die in een rokje, naveltruitje en sandaaltjes de tour ging doen. Voor de duidelijkheid, het was rond de 10/15 graden. De tour was gelukkig wel mooi. Eerst naar Mount Field waar we een wandeling gingen maken door weer een regenwoud-landschap. We kwamen twee mooie watervallen tegen. Daarnaast ook nog wildlife gezien, namelijk een paar pademelons. Dat zijn een soort van kleine kangaroes, erg schattig. De tweede keer dat ze gespot werden, zagen wij ze als eerst. Een trots momentje dus. Na de wandeling reden we naar het hoogst bereikbare punt van Mount Field waar Lake Dobson lag. Om het meer een wandeling gemaakt. Erg mooi, maar brr.. wat was het koud zeg!

Snel onze lunch weggehapt en op naar het Bongarong wildlife Centre. Daar zagen we weer Tasmaanse duivels die gevoed werden, konden we weer kangaroes voeden en aaien, maar ze hadden ook koala's. Daar mochten we er ook eentje van aaien, wat zijn die heerlijk zacht zeg!

Na Bongarong richting Mount Wellington. De hele dag dat we er langs waren gereden, hing er een hele pak wolken voor. Toen wij er heen gingen, waren de wolken weg en was het helder. Wel weer enorm koud door de hoogte, gelukkig wel heel weinig wind. Meestal is de wind daar heel sterk en soms zijn er windstoten van 160km/u. Een paar foto's gemaakt en weer heel snel terug in de bus.

Terug in het hostel kwamen we 2 Duitse jongens tegen die onze kamergenoten waren in Sydney, heel toevallig dus! Dan is het toch een kleine wereld.

Dag 7 Port Arthur
Vandaag richting Port Arthur. Een enorm groot gevangenisterrein wat is gebouwd door de Britten, die in die tijd (rond 1800) het bezit over Tasmanië hadden. Hun idee was om Britse criminelen, maar zelfs ook onschuldige Britten, naar Tasmanië te sturen of te lokken door te zeggen dat ze gratis eten en onderdak kregen in ruil voor hard werken. Dit deed Groot Brittannië om criminelen te heropvoeden en de onschuldigen een vak te leren. Als ze dan vrij waren, mochten ze niet meer terug naar Groot Brittannië, maar moesten ze op Tasmanië blijven. Op die manier zou het eiland gekolonialiseerd worden. Een bizarre wereld dus.

Op weg naar Port Arthur stopten we in het plaatsje Richmond waar vroeger iedereen doorheen moest om over de rivier te komen. Op een gegeven moment kwam er een nieuwe brug en die route was 4u korter. Niemand ging dus meer door Richmond en er is sinds die tijd niet veel meer veranderd. Veel oude gebouwen en een heel rustig dorpje. We hadden daar een uur. Naar onze mening veel te lang, maar we hebben de tijd vol kunnen maken.

Daarna eindelijk naar Port Arthur. We begonnen met een introductie tour van een gids, Graham, die enorm leuk vertelde. Alle gruwelijke taferelen die er gebeurden, kwamen aan bod. Na de tour een boottochtje langs the Island of death, waar de gevangenen begraven werden en langs het eiland waar alle jonge jongens zaten opgesloten. Je kon helaas vanaf de boot niet heel veel zien, maar de info was interessant. Daarna nog 1,5u rond kunnen lopen. Het huis van de commandant bekeken, natuurlijk alleen maar luxe. Verder nog de afgezonderde gevangenis, waar je heen moest als je gestraft werd. Hele kleine, pikdonkere cellen en daarnaast mocht er niet gesproken worden in deze gevangenis. 23uur in je cel, 1uur naar buiten waar je nog steeds niets mocht zeggen en niet in contact mocht komen met anderen. Mensen werden dus langzaamaan gek en daarom was er ook een psychiatrisch gedeelte. Daarna moesten we helaas weer gaan. Met de tour nog langs een paar mooie uitzichtpunten geweest, waaronder Devil's kitchen. Was erg mooi, maar door al het moois wat we inmiddels al in Tasmanië hadden gezien, maakte dit minder indruk op ons.

Terug in het hostel gegeten, tas ingepakt en niet te laat gaan slapen. Die tours vergen toch wel veel energie.

Dag 8
Vandaag, onze laatste dag, zitten we de hele dag in de bibliotheek van Hobart voor de WiFi. Daar zitten we nu ook dit verslag te schrijven. Ja, de blog is aan de lange kant, maar we wilden Tasmanië ook niet tekort doen.
Vanavond vliegen naar Melbourne, we zijn erg benieuwd..

Cheers!